Ș-eara un om multu mintimen. Aestu om avea trei huzmicheari. Unlu loa dauâ suti di groși tru-un an, alantu – ținți suti, a treilu – unâ n’il’ie. El’i s-âncâcea anamisa di nâși.
- Ti ți tini s-l’iai unâ n’il’ie di groși? Ș-tini eșțâ om, ș-mini escu om.
Ațel ți loa dauâ suti di groși ș-el dzâțea:
- Am io ti ți s-l’iau dauâ suti? Dirmi ș-io escu om ca voi.
Unâoarâ domnul l’i-avdzâ, ama țiva nu lâ dzâsi, ș-bâgă tu naieti ta sâ s-facâ un experimentu și ași s-lâ da tu șteari, s-achicâseascâ singuri cari câț pâradz fați.
Ashi, unâ searâ, iarna, el avea oaspiț. Atumțea, el âl’i dzâți ațilui huzmichear ți loa dauâ suti di groși:
- Adu un cuțur!
Atumțea huzmichearlu adusi un cuțur ș-lu dusi ndreptu la domn-su.
- Iu s-lu bag?
- Ghini, âl’i dzâsi domnul. Bagâ-l aclo ș-armân’i niheamâ aoați.
Deapoea âl’i dzâți alântui huzmichear ți loa ținți suti di groși.
- Aidi, âl’i dzâți, adu un cuțur!
El neadzi, aduți un cuțur și-l bagâ nanâparti. Ș-a lui âl’i dzâți sâ sta niheamâ.
Atumțea âl’i dzâți a treilui huzmichear ți loa unâ n’il’ie di groși s-aducâ un cuțur. El l’ia un cuțur, intrâ tu udălu iu șidea oaspițl’i, veadi că fitil’ili di țerli suntu tu bitisitâ, li tal’i pi ayun’ii și deapoea âl bagâ cuțurlu n foc iu âl’i eara loclu.
- E, lâ dzâți domnul, voi totna vâ ncâceaț cari cât l’ia ș-câțe unlu l’ia cama, a alantu ma puțân. Vidzut tora cari câț pâradz fați. Ninga unâ oarâ s-nu vâ avdu că vâ ncâceaț!
Ia ași, mintimenlu om lâ deadi s-ducheascâ cari câț pâradz fați.