Di-arauă, loclu-aruvinat,
Cad chicuti din ndzeană.
Prit patlu-a moarâl'ei culcat
Mi-acață-un dor di bană.

U-aveam vidzută dzua țea
Cum speală nsus l-avlachi.
Mi fripsi harișa ș-tr-ațea
Mi-arcă tu greau mirachi.

Cum stau așițe, agârșesc
Di dorm tu-anvâlitură...
Ș-tu greulu somnu murâresc
Un vis mușeat mi fură.

Taha mi-aflai tu clasă eu...
S-țâ creapă numa, vise,
Nu pot s-ti-aspun că-ñi vini greu
Ș-că inima-ñi si-ncl'ise!

Tu ună bancă eu șideam,
Tu altâ bancă, nâsă:
Aestu anghil țe-l videam
Dit țer avea dipusă.

Mutrita mea ñi-ascâpira
C-a munțâlor sturnari
Ș-tu cheptu gianlu ñi-trimbura
Ca puil'iu sicat di arcoari.

Și-ași pârjit di apreslu dor
Tr-ahtari anghil scumpu,
Eu, cât ira s-l'i dzâc un zbor,
Ca, suflitlu s-l'i-u-l umplu.

Ea, fâr s-mi-așteptu, mi mutri
Cu ocl'il'i: birigiți,
Piper - tu față aruși -
Și-ñi greaÈ™ti apoi aÈ™iÈ›i:

"Poete, dă-ñi, ia dă-ñi ca s-vrei
Caetlu di latină".
Când avdu dulțiul grai a l'ei,
Ah, inima ñi-fu mplină!

Eu, vrea l'i-dâdeam È›i ea ñi-câftă,
Vrea l'i-dam ș-nă puizie...
Ma, ea, tri oar dit loc s-mută...
Nu știu di țe itie!

Pâreri di-arău tuchi t-un zbor:
"Poetlu, oh poetlu!"
Atumțea eu plândzeam di dor
Că nu'l'i ded ni caetlu!