Eara unâ oarâ, tu unâ pâduri mari, un aslan ți eara vâsil’ie pisti tuti prăvdzâli. Și-aslanlu aestu ți bână mulțâ an’i, scâdzu ș-auși multu ș-nu putea dip. Cu putearea ți-i armasi tora nu putea s-hibâ pisti alanti prăvdzâ, ta s-li da dipadi și s-li arupâ, ași cum fâțea ma ninti. Videa tu ți situații easti și ștea ți va s-hibâ cu nâs di-aoa ș-nclo. Âl’i vini tu minti că, aoa iu bâneadzâ, ți nu s-fați cu silâ ș-cu puteari, poati sâ s-facâ cu mâsturlâchi ș-cu murafeti.
S-prifați lândzit, intrâ tu a lui piștireauâ și s-timsi mpadi cât easti di lungu. S-avdzâ și s-lârdzi hâbarea tu tuti locurli că ațel aslan, sânâtos ș-vârtos di cari avea fricâ tuț, s-pidipseaști cu suflitlu ș-că l’i-agiumsi bitisita a banâl’ei.
Multi prăvdzâ, lișor pistipsirâ aestâ hâbari, ș-fârâ s-așteaptâ unâ ș-altâ, taha s-facâ vizitâ, acâțarâ s-neagâ la „lândzitlu” ș-aușlu aslan cu scupo s-veadâ cu ocl’i a lor cum slâgheaști suflitlu a aslanlui. Ș-cât intra nuntru vârâ pravdâ, aslanlu u aștipta ș-arichea, cându unâ, cându altâ di prăvdzâli ți-âl’i câlca praglu.
Pân’ tu soni, ia-u ș-vulpea că yini s-veadâ aslanlu. Dicara mutri di largu prit cripitura di la intrarea tu piștireauâ, vulpea ntribă:
- Cum eșțâ, lale?
- Slabâ, nu fac, duruta mea featâ, yinu cama aproapea ta s-mi vedz.
- L’iartâ, lale, nu-am chiro, ti fugâ escu! apândâsi mintimen vulpea. Ama ș-nu voi, că ved multi urmi (toarâ) câtrâ tini, a ni unâ di la tini nâpoi.



Dupâ Dositei Obradovici