Unâ dzuâ cându vulpea imna pritu pâduri, u astâl’ie unâ mulari. Și, cum nu avea vidzutâ cânoarâ nâ mulari, s-aspâre multu și fudzi. Cum fudzea ea ași, na u-astâl’ie luplu. L’i spusi că vidzu unâ didip nauâ pravdâ ș-că nu știi cum s-cl’iamâ. Atumțea luplu dzâsi:
- S-neadzim deadun, s-videm!
- Ași s-dusirâ la mulari. Ea ș-a luplui âl’i si pârea ciudioasâ. Atumțea vulpea u ntribă mularea cum s-cl’iamâ. A mularea u mutrea vulpea, âl mutrea luplu și, cum s-aspârea s-nu-âl’i facâ țiva, apândâsi așiți:
- Nu n’i-u știu numa a mea di pri minti. Ma maca a sâ știi s-dghivâseșțâ (s-aledz), mutrea-l ndreptul cicior a meu di dinâpoi, pi nâs scrii.
- O, Dumnidzale, uhtă vulpea, io nu știu carti, ma voi sâ știu.
- Alasâ-mi, atumțea mini, dzâsi luplu. Io mi achicâsescu tu ațea.
Mularea âl’i lu timsi ndreptul cicior di dinâpoi, a guvojdzâli di pi petalâ undzea niheam pi yrami.
- Nu li ved ghini yramili, dzâsi luplu.
- Atumțea, yinu ma aproapea, apândâsi mularea, că yramili suntu multu n’iț.
Luplu vini ș-lu apruche caplu ta s-li veadâ ma ghini yramili pi cicior. A mularea lu-agudi cu ciciorlu ahât sânâtos ți el câdzu mortu mpadi.
Vulpea dinâoarâ fudzi, a pitu cali ș-dzâsi:
- Pânâ ș-nvițatlu nu easti duri mintimen.