Unâ searâ cându ntunică ghini, un huryeat ș-trițea prit cali ti acasâ. Di-anumirea avea aspindzuratâ un sac gol.
Pi ningâ cali vidzu un mușat bâhce. Tu bâhce criștea un mari praș. Huryeatlu ș-dzâsi: „Ti ți s-neg gol acasâ? Tora easti noapti, nu ari cari s-mi veadâ. Va l-umplu saclu cu prași.”
Dzâsi ași ș-intră tu bâhce. Acâță s-tragâ di prași și s-âl’i arâdâpseascâ tu sac.
Tu ațea oarâ tricu nicuchirlu a bâhcelui. Âl vidzu huryeatlu cum âl’i zmuldzi di tu arâdâținâ prașl’i și lu ntribă:
- E, bre! Þi cafțâ ația?
Huryeatlu apândâsi:
- Ași mi-adusi vimtul!
- A ti ți ti țân’i di prași? ntribă nicuchirlu.
- S-nu mi l’ia iara vimtul! apândâsi huryeatlu.
Nicuchirlu a bâhcelui lu ntribă diznău:
- A ți țâ easti ațea tu sac?
Huryeatlu nu-avea iu, eara acâțat tu furlâchi ș-tu minciunâ ș-apândâsi jilos:
- E, tu sac easti bileaua.